Beşinci günün şafağında doğuya bakın...

Önemli bir ay demiştik dostlar.Umutlu olduğum bir ay.Ama çok kötü bir başlangıç yaptım.Umutlar bitmedi daha sürüyor.Belki de umutlarımızı kaybetmemiz asıl özgürlüğümüz.Ben artık uyumak istiyorum dostlar bebekler gibi deliksiz.O uyku haplarından istiyorum anti-depresanlardan istiyorum.Suratım her geçen pörsümüş meyvelere dönüyor ve aynalar yine bana düşman oluyordu.Bu kadar stresle umutlarımın çarpışması sonucu ama kim galip çıkacaktı.Bedenim bir bir çok top mermisi isabet etmiş bir kaleye dönmüştü.Eski Bizans surları gibi.Stres,dertler,cefa ordusu toplanmış kapılarımdan içeri girmeye çalışıyor.Son gücümle artık savunma savunma.Ne olursa olsun son ana kadar DİRENİŞ!
 Bilmiyorum ya ben tek bir şey istiyorum uyumak uyumak.Ya da onları gönderip sonsuza kadar yaşamak istiyorum ama kitapta geçtiği gibi "sonsuza kadar yaşamak istiyorsan ölmek zorundasın." Neden olmasın ? Kim istemez ki