Hiç gözleriniz birilerini ya da birisini aradı mı?Evet evet ciddi soruyorum ya bir düşünün.Bir sürü kişi içerisinde sadece onu aramak onu bulmaya çalışmak.Hatta bazılarını ona benzetip yanlış yüzlerine dakikalarca bakıp anlaşılmanı sağlamak.Oysa onu ilk gördüğümde kafamın içinde düşünceler yine bağıra bağıra konuşuyorlardı."Bizim bölümün öğrencisi olamaz" "Erasmus mu?"  Sonra bir düşünce abisi geldi ve bu seslerin hepsini bastırdı.Ve babacan ses tonuyla "Git bir şeyler yap!".
Evet bir şeyler yapmalıydım öne korku tüneli olarak adlandırdığım koridorda ilerledim.Üstelik benim bir arkadaşımla o malum şahısın yanındaki başka bir kız konuşuyordu.Kocaman şu kemik gözlükler var ya ondan  takmıştı.Ama o çok farklıydı.Yanında dururken etrafa çekingen bakışları, boyu, yüz hatları kesinlikle yaz günü doğu Avrupadan gelen tatlı bir esinti gibiydi.Velhasıl gittim ve yanlarına ve derslerle ilgili saçma bir soru sordum.Ortalık sohbetlerin tam ortasında dahil olduğum için "Durun siz kardeşsiniz evlenemezsiniz." havasında olmuştu.Kemik gözlüklü kız "Biz 1. sınıfız." demekle yetindi ve o sustu sadece baktı.Ama bakması bile yetmişti.Film daha yeni başlıyordu...