Bir Hayalet Hikayesi

Yoruldum artık.Hiç olmayacak bize dair rüyalar görmekten yoruldum.Sana dair hayaller görmekten de yoruldum.Gerçekler dayanılmayacak kadar acı.Sadece acı olan gerçekler değil hayalet gibi her gittiğim yerde benimle olman.Kalbimde yaşaman.İstesem de atamıyorum artık seni oradan.Her gece sana sarılarak yatıyorum.Sabahlara kadar seninle sohbet ediyoruz.Sonra ölüm gibi uykulara dalıyorum ama ölmek buysa her sabah yeniden doğuyorum.Yine sen bana eşlik ediyorsun.Başlarda yokluğunu anlaşılır buluyordum,gelecek diye düşünüyordum ama zaman geçtikçe beklemekten,aramaktan,hayaller kurmaktan,umutlarımı beslemekten yoruldum.Hayaletini yarattım.Seni gördüğüm zamanlarda kaçıp giden bir hayalet.Gerçek bir tokat gibi her yüzüme vurduğunda daha çok sevdim seni ama her tokadın şiddeti diğerine göre sertti.Yediğin şeyleri izlemek,senin derslerinde en arkalarda seni izlemek tek yaptığım şey olmuştu.Her eve dönüşümde o gün gördüğüm şekilde hayaletin bana eşlik ederdi.Neler konuştuk aynı vezinde  güzel havalarda ah bir bilebilsen keşke.Ne şişelerin dibini gördük Tuncel Kurtizle vedalaştığımız yerde.
 Sonraları Filmlerde gördüm seni televizyonda gazetelerde kalabalıklar arasında anladım ki sen her yerdeydin.Ama ben sana bunları yazarken o çirkin adam şarkılar yazdı.İlk dışarı çıktığınız günleri anlattı ve yine canım yandı.Senin nasıl onu öptüğünü anlattı ve yine canım yandı.Can,hayaller tuzla buz oldu.Sanırım Toplamak imkansız.Şairin dediği gibi "Geçti istemem gelmeni,yokluğunda buldum seni..."